“Annesi yazık yalnız büyümesin çocuk bir kardeş yapın, oyalanır kardeşiyle.”
“Aslan gibi bir erkek çocuğunuz oldu ama kız çocuk başka, bir tane de kız yapın hadi.”
“Siz terapiyi falan boş verin bir çocuk daha yapın eve neşe getirir.”
“Bir kız çocuğu yeter mi hiç erkek çocuğu şart ki soyadını devam ettirsin.”
“Eee ilki kendini kurtardı artık, ikinci ne zaman?”
Çokça kez karşılaştığım bu cümleler size de tanıdık geldi mi? Bu cümlelerin hepsinde ne yazık ki ciddi bir sınır ihlali ve bilgi eksikliği var. Değinmek istediğim ilk konu, çocuk yapmak anne babanın ortak kararıdır ve üçüncü kişilerin bu konuya karışma hakkı yoktur. Diğer bir konu ise sadece kardeş olsun ya da büyükler torun sevsin diye çocuk yapılmaması gerektiği. Evet bir kardeşin olması evdeki çocuk için her anlamda destekleyici olabilir ama tek başına çocuğun mutluluğu için yeterli değildir. Çocuğun bir kardeşten önce ihtiyacı huzurlu bir aile ortamı, mutlu anne baba ve onların sevgisini hissetmektir. Anne babanın ikisinin de çalıştığı ve tek çocuğa bile yeterince zaman ayıramadığı bir aile düzenine ya da evlilikte ciddi çatışmaların olduğu, her gün kavganın eksik olmadığı bir eve ikinci bir çocuk düşünmek alelade alınabilecek bir karar değildir. Çocuk yaparak evlilikteki sorunların düzeleceğini beklemek ise son derece yanlıştır. Aksine annenin hormonal değişimleri, artan sorumluluklar, paylaşımın giderek azalması ve belki dönemsel olarak sorunların üstünün örtülecek olması daha huzursuz, daha çatışmalı bir ilişkiye neden olacaktır. Bu nedenle eğer çatışmalı bir evlilik içinde ikinci bir çocuk planınız varsa önceliğiniz bu problemleri çözmek için profesyonel destek almak olmalıdır. Diğer bir konu ise annenin tekrar bir hamilelik süreci isteyip istemediğidir. Bir kez bunu deneyimlemiş olan kadın keyifle çocuğunu belli bir yaşa getirmiş, sağlıkla büyütmüş artık kendine odaklanmak ve kendi hayallerini gerçekleştirmek istiyor olabilir. Bu durumda elbette ki ikinci çocuk düşünmeyecektir. Bu görüşteki bir insanın baskı hissederek ikinci çocuğu planlaması yine mutsuz bir anneye ve dolayısıyla huzursuz bir ev ortamına neden olabilir.
Sık karşılaştığım sorulardan biri de “Bizimki kardeş istiyor ama biz düşünmüyoruz nasıl açıklayalım?”
Çocuğun bir kardeş istemesi son derece normaldir. Ancak aile düşünmüyorsa çocuğu geçiştirmeden anlayabileceği açıklıkta ve somut şekilde açıklama yapılmalıdır. Herkesin kardeşi olmadığını ama onu anlayabildiğinizi ifade edebilirsiniz. Bir kardeşin bebek olarak dünyaya geldiğinde sürekli bakıma ihtiyacı olduğunu ve şu anki şartlarda ona bakamayacağınızı bu yüzden de şu anda düşünmediğinizi açıklayabilirsiniz. Arkadaşların, kuzenlerin, akrabaların da kardeşler kadar değerli olduğunu paylaşabilirsiniz.
Peki ikinci çocuk için en ideal zaman nedir?
Anne babanın kendini psikolojik olarak hazır hissettiği zaman en ideal zamandır. İlk çocukla ikinci arasında iki – üç yaş olması da ilk çocuğun kendini ifade edebiliyor olması ve tuvalet, yemek gibi ihtiyaçlarında bağımsızlık kazanmış olması açısından destekleyici olacaktır.
Sağlıkla kalın, iyi haftalar
