37 yıl önce Almanya’ya  yerleşmiş biriyim. 25 yılı aşkın süredir de bir Almanla evliyim. Türkiye’ye gidişlerim İstanbul’daki iş gezilerim haricinde yılda bir iki kez üç-dört günlüğüne Aydın’a babamı ziyaretler oluyordu. Yıllık tatillerimin Dünya’nın değişik ülkelerinde geçirdiğimden Türkiye’yi pek tanımam. Türk benliğimi koruduğumu düşündüğüm halde tüm bu yaşam stilimden dolayı, ister istemez bazı konularda Alman gibi düşünür ve olayları öyle yorumlardım. Aile yaşamımda da Türklerle pek bağlantım yoktu, yani evime misafir gelen giden Türk aile yoktu...
 
Ta ki babamı yitirene kadar ....
 
Geçtiğimiz günlerde “son kök” olarak gördüğüm babamı yitirdim. Tabii apar topar Aydın’a giderek son vazifemi yapmaya çalıştım. Hep, “Onu kaybedersem benim için Türkiye biter” diye düşünüyordum. Onun cenazesi benim aklımı başa getirdi. O cenazede Türk insanının güzelliğini gördüm. O güzel insanların babam için koşuşturmasını yaşadım. Tüm komşular, varlıklarını unuttuğum akrabalar işlerini güçlerini bırakıp cenaze için yapılması gereken ne varsa bana fırsat bırakmadan hallettiler. Ve bunları canla başla severek yaptılar... Evimizin tüm odaları taziye için gelenlerle doldu ve hala dolmakta. Bazıları babam için benden fazla ağlıyordu. Onlar,  acımı azaltmaya ve beni teselli etmeye çalıştılar. Ben ise Alman soğukluğu ile sadece onları şaşkınlıkla seyrettim.  Şimdi bu yazımla bu Alman yaklaşımımla kırdığım insanlarım varsa özür dilemek istiyorum...
 
Ne güzel insanlardı onlar... 
 
Geçen yıl vefat eden Alman kayın validemin cenazesi ile karşılaştırdım. Tüm işleri bir cenaze firmasına vermiş ve kişisel olarak sadece faturaları ödemiştik. Ve bir avuç insanla defin etmiştik... Oysa Türkiye’de babamın cenazesi benim için insanların gösterdiği muhteşem dayanışma örneği idi...
 
Özellikle yurdumuzun oldukça zor günler geçirdiği bu dönemde Türkiye’deki insanlarımıza seslenmek istiyorum:
 
Ne olur bu güzelliğinizi, bu insanlığınızı kaybetmeyin !
 
Atalarımızdan gelen kötü günlerde bir olma geleneğinizi yitirmeyin !
 
Sizleri siyasal ve ırksal ayrıştırma tuzağına düşürmek isteyenlerin oyununa gelmeyin ! 
 
Sizlerdeki bu insanlık ölmediği sürece inanın  kimse güzel ülkenize bir şey yapamaz...
 
Ben Türkiye’den kestiğim umudumu yeniden kazandım, sizler de umudunuzu yitirmeyin !
 
Her şey daha güzel olacak inşallah...