Her seçim arefesinde taşınan umut, yaşanan onca heyecan ve iddialı söylemlere rağmen,
2002/ 3 Kasım seçimleriyle başlayan yolculuk zaman zaman ilimizde umut vadetse de bu umut Ak parti açısından kalıcı hale gelmedi,getirilemedi.
3 Kasımda genel seçimlerden 3.parti çıkmasına rağmen DYP’nin barajı aşamamasından faydalanan Ak Parti, ilimizin 8 milletvekilinden 4’ünü,diğer 4’ünü ise seçimlerden 104.000 oyla 1. çıkan CHP almıştı.
AK Parti iktidarı, 3 Kasım 2002’den beri yaptığı hizmetlerle ülkemizde yapılamaz denilen işleri yapmış ve ilimiz bu hizmetlerden hatırı sayılır şekilde yararlanmasına rağmen, 2004 yerel seçimleri dışında ciddi başarı ortaya koyamadığı gibi 2004 Yerel seçimleri dışında yüz güldürecek sonuç bir türlü alınamamıştır
Muhalefette olmasına, halka bir şey vaat edememesine rağmen CHP 104.000 olan oyunu 280.000’lere taşıyıp Büyükşehir belediyesini de alarak başarısını perçinlemiştir.
Ak Parti ise, siyasi hayatımızın sağ yelpazesinde yer alan ANAP ve DYP seçmeninin oylarını alamadığı gibi, bu partilerin oylarını MHP’ye, daha çokta CHP’ye kaptırmıştır.
Sandık sonuçları bizi doğrulasa da, Ak Parti yöneticileri hep bir önceki seçimde aldıkları oydan daha fazla oy aldıklarını söyleyerek başarılı olduklarını söylemektedirler.
Ak Partili vekiller ise aralarındaki ilişkilerle partililere bütünlük mesajı vermemektedirler.
Bürokraside yapılan atamalardan ne bürokratlar, ne partililer, ne de sendikalar memnun olmuştur.
Bir kesimin desteklediğini diğerleri liyakatsizlikle ve partiyle aynı yöne bakmamakla suçlanmıştır.
Bu dağınıklık içinde başarısızlık kendiliği gelmiş.
Parti yönetimleri ise sonuçları başarı saymıştır.
Bu durumda başarısızlık masaya yatırılmamıştır.
Partiyle kuvvetli gönül bağı olan insanların arzularının yerine getirilmemiş, farklı partilerde siyaset yapmış insanların memnuniyetinin öncelendiği düşüncesi, partililerde ciddi motivasyon eksikliğine sebep olmuştur..
Yine, parti içinde güç savaşlarının varlığı, birbirini çekememezlik başarısızlığın sebeplerindendir.
Partililerde öyle bir algı oluşmuştur ki, partide bir yere gelmek isteyen mutlaka mevcut yöneticilere itaatin gerektiğini inanmaktadırlar..
Hasılı parti ve hizmet siyaseti yerine, adam siyaseti yapıldığı kanaati partililerde egemendir.
Göreve gelenler, ayrılanlarla birlikte olmayı önemsememişler,görevden ayrılanlar gelenleri en acımasız şekilde eleştirmeyi marifet saymıştır.
Dünün itibarlıları, yeni günün sakıncalıları arasına girmiş, siyaset değirmeni insan öğütmeyi sürdürmüştür.
Pek tabidir ki,her toparlanma hamlesinden sonra yeni bir dağınıklık baş göstermiştir.
Genel Merkez açısından ise durum içinden çıkılmaz hal almıştır.
Aydın’da koordinatörlük yapan vekiller de başarısızlığı giderecek önlemlerin alınmasını sağlayamamışlardır.
Hatta vekiller ve teşkilatlar için yapılan eleştirilerden koordinatörlerde nasibini almıştır.
Hal böyle olunca, yapılan bunca hizmetlere, Aydın’lı Başvekil Menderes’e bu kadar itibar edilmesine rağmen istenen başarı sağlanamıyor.
Bize göre bu sonuçların sebepleri araştırılmalı ve gereği yapılmalıdır.
Seçmen suçlanarak ve bir takım rakam oyunlarıyla başarısızlığa mazeret üretilememelidir.
CHP ve MHP yöneticileri seçmenin gönlüne girip oylarını alabiliyorsa, bunu Ak partili yöneticilerde yapmalıdır.
Bakarmısınız, Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde hiç bir şey vadetmeyen, sadece partileri söyledi ve istedi diye Aydın’da Sayın Ekmeleddin İhsanoğlu %55 oy alabilidi.
Fakat, Ak partililer 12 yıldır bu millete hizmet eden ve hizmetleriyle ülke insanının gönlünde taht kuran liderlerine gerekli desteği alamadılar.
Bunun mazereti olmamalı, durum ciddiyetle ele alınmalıdır.
Parti bir an evvel çalışmalara başlamalı, bütün yöneticiler, sorunlar ve prapoganda yöntemleri yapılacak istişari toplantılarla masaya yatırılmalıdır.
Seçimler bir kez daha göstermiştir ki, bu haliyle vekillerin ve teşkilatların varlığı, oluşturdukları seçim stratejileri ve yaptığı çalışmalar + %2’lik oydan fazla anlam içermemektedir.
Sosyal medyada bu konuyla ilgili düşüncelerinizi #aydınkonuşuyor etiketiyle paylaşın, yayınlayalım!
