Birkaç yıl önce, bir 23 Nisan arifesiydi.
Aydın'da bulvarda yürüyoruz...
Çocuk giysileri satan bir mağazanın önünden geçerken, vitrinin iç tarafındaki bölmede resim yapan çocuklar dikkatimizi çekti.
Algıda seçicilik olsa gerek, malum bizim kız da resim yapmayı sever… Merhabalar, hayırlı işler deyip, girdik mağazaya.
Özel bir okul ile çocuk giysileri satan bu mağazanın ortaklaşa düzenledikleri, 23 Nisan konulu bir resim yarışmasıymış bu.
Kâğıdı boyayı aldı bizim Zeynep. Gözleri ışıl ışıl…
Vitrinin yanı başında çocuklar için ayrılmış bölmeye geçip başladı resmini yapmaya.
Şu yeni nesil anneler yok mu, ah şu yeni nesil anneler... Bunu da kendilerine görev bilip, çocukların başına dikilmiş direktif veriyorlar.
’’ Kızım ağacın yapraklarını niye öyle boyadın. Oğlum sarı gökyüzü olur mu hiç, mavi yap şunu…’’ diye.
Kapının önüne çıktım.
Karşıda palmiye ağacının gölgesine geçip, vitrinden resim yapan çocukları seyrediyorum.
İnsanlar yorgun bir nehir gibi akıyor kaldırımlardan, gözümün önünden çocukluğumuz geçiyor.
Mesela, eğer o bayram alınabilmişse bir çift yeni ayakkabı,
Başucumuzda kâh okşayıp, kâh hayran hayran bakıp, sabahların oluvermesini beklediğimiz geceler…
Sonra ödevlerimizi kendi başımıza yaptığımız,
Bazen yapmadığımızda yalancı bir mahcubiyetle akşam misafir geldiydi…
Yahut elektrikler kesildiydi öğretmenim, demeler...
Yemek yemek istemiyorum diye değil, çok acıktım diye ağlamalarımız…
Arkamızdan şunu da yiyiver diye kaşıkla değil,
Gözün kör olmasın diye terlikle koşturan analarımız…
Bizlerle bir kez olsun atçılık oynamayan babalarımız geliyor.
İnsanlar yorgun bir nehir gibi akıyor kaldırımlardan.
Birden gözümün önünde bir çocuk beliriyor.
Çocukluğumuzun hatıralarından değil, alabildiğine gerçek bu.
Vitrinin önünde kara kuru bir çocuk…
Ne zamandır orda kim bilir?
Hani klasik bir tasvirdir ya,
Üstü başı eski, eli yüzü kirli…
Bu da öyle…
Ayağında terlik. Omzunda boya sandığı.
Bir boyacı çocuk…
Olsa olsa 9-10 yaşlarında.
Vitrinden resim yapan çocuklara bakıyor.
Bayram meydanlarını, oyun parklarını ve mutluluklarını beyaz kâğıtlara resmeden çocuklara…
Vitrinde renkli harflerle 23 Nisan Çocuk Bayramı,
Boya sandığında yılık yamuk 1000 lira yazıyor.
Anneleri hâlâ çocukların başında,
Dışarıda rüzgâr, tozu dumana katıyor.
O ise omzundaki sandığı şöyle bir düzeltip,
Yarı çocuk, yarı büyük adımlarla,
Kalabalığa karışıp gidiyor...
23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı senin de kutlu olsun çocuk…
Sağlıcakla…
Aydınpost ANDROID'de TIKLA İNDİR! Aydınpost APPSTORE'da TIKLA
