Bizim inancımızda ve kültürümüzde insan, insan olduğu için bir değerdir.

Kıymet insanın kendindendir. Kola, bacağa, göze kıymet verilmez..

Belki bir kazada, belki de doğuştan kaybetmiştir kolunu, bacağını, gözünü...

Bizim yapabildiklerimizi daha çok emek sarf ederek veya başka insanların yardımıyla yapmak zorundadır.
İşte biz bunları “engelli “diye tanımlarız.
Gözlemlerim ve öz
eleştirilerimden sonra iç sesimi yazıya döküp daha çok insanın empati yapmasını istedim...
Engelliler Gününde, farkındalık hedefli bir sürü paylaşım ve programlar izledim, okudum... Farkında mıyız? Farkında isek nerede bu engelli kardeşlerim? Sokakta, çarşıda sinemada neden sık görülmüyorlar. Biz kalpten farkında olamadık mı?
Zor olan hayatlarını kolaylaştıramadık mı evlerinden bizim kadar çok çıkamıyorlar...
Farkındayım demek yetmiyor o zaman...
Peki, ne yapalım?
Ben, sen, biz ne yapabiliriz?

YÜREKTEN FARKINDA OLALIM!
Görüyorum ki onlar sahip oldukları fiziksel ve ruhsal engellerine değil,
toplumun onlara yaklaşımı engelline takılıp sendeliyorlar.
Toplumdaki ayarsız yaklaşımlar, zaten zor olan hayatlarına karşı güçlü olabilmelerini engelliyor.

YÜREKTEN FARKINDA OLALIM!
Onları gördüğünüzde acıma duygunuzun artmasına,
ya da onların yaşadıklarını yaşamadığınız için kendinizi şanslı hissetmenize gerek yok.
Hele ki bunu hissettirme densizliğine girmeye hiç gerek.
Bizim acımamıza ihtiyaçları yok.
Eşit koşullarda birlikte yaşamak için çaba gösterebilsek onlara yetecek. Biz çaba gösterdikçe varlıklarını hissedecekler, mevcut durumları ile kabul görmenin hazzına erişecekler.

YÜREKTEN FARKINDA OLALIM!
Bilinçsiz bir toplum olarak düştüğümüz yanılgılar var. Hep beraber düzeltelim istiyorum. Bir engelliye sanki hiç engeli yokmuş gibi davranmayalım. Engelini hatırlatmamak gibi bir iyilik olmaz. Bu sahtekârca ve samimiyetsiz bir yaklaşımdır. Bu yapmacık iyimserliğimiz engelli bireyin hiçbir işine yaramaz.

YÜREKTEN FARKINDA OLALIM!
Ülkemizin nüfusunun yaklaşık 6,6 milyonu engelli vatandaşımızdır. Geriye kalan nüfusun engelli adayı vatandaş olduğunu unutmayalım.

Ne mi yapacağız?

Onları engeli ile değil ismi ve kişiliği ile tanıyalım.

Empati fukaralığını bırakalım.

Olduğu hali ile kabullenelim.

Devletimiz kamu binalarında,
Belediyelerimiz şehir planlamalarında,
Bizler de sosyal hayatta,
yürekten empati yaparak engelli kardeşlerimizin zorluklarını kolaylaştıralım...

Aydınpost ANDROID'de TIKLA İNDİR!   Aydınpost APPSTORE'da TIKLA