Atatürk 'ün naaşını son gören asker olan emekli Tümgeneral Remzi Güven, 61 yıl önce Etnografya Müzesi'nden Anıtkabir'e nakilden ilginç ayrıntılar anlattı. Cumhurbaşkanı Celal Bayar'ın ileride çıkabilecek komplo teorilerini hesap ederek, “Başka kişiyi toprağa verdiler demesinler. Son bir kez yüzünü görelim” dediğini aktaran Güven, “O heyecanla dizlerimin bağı çözülmüş, Adnan Menderes'in omuzuna bastırmışım, sonradan fark ettim” dedi. Bayar'ın isteğiyle kefen açılınca 15 yıl önce tahnit yapılan Atatürk'ün cenazesinin bozulmadan korunduğu görüldü.

Üsteğmen rütbesiyle 10 Kasım 1953'te Atatürk'ü ebedi istirahatgâhına taşıyan takımın komutanı olan Güven, bugün 86 yaşında. Güven, özel tören öncesindeki hazırlıkları ve o günü, Mehmetçik Vakfı Dergisi'ne verdiği röportajda şöyle anlattı:

“Tören provaları için ağustosta çalışmaya başladık. Dar tabutla da geniş tabutla da çalıştık. Kimi, 'Omuzlarda taşıyalım' dedi, kimisi de 'Yanda elle taşıyalım' dedi. Ancak yanda taşıma toplumumuzun adetlerine uygun değildi. 60 santim yüksekliğinde gül ağacından tabut yapıldı.

Sabah erkenden Etnografya Müzesi'nde odaya girdiğimde tam Atatürk'ün başını bağlıyorlardı. Çekine çekine, doktor olduklarını düşündüğüm sivil kıyafetli kişilerin yanına gittim. 'Affedersiniz, acaba mümkün mü, yüzünü açabilir misiniz?' dedim. Sağ olsunlar yüzünü açtılar, boynuna kadar olan kısmını gördüm. Hiç bozulma yoktu; Dolmabahçe Sarayı'nda çekilen fotoğraflarda gördüğümüz gibiydi. Kefeni tekrar bağladılar. Tabuta bizzat koymak için ricada bulundum, kabul ettiler. 15 sene geçmişti, hafiflemiştir diye düşündüm. Fakat kaldırdığımda normal bir insan ağırlığındaydı. Tabutun üzerine getirdiğimde kaskatı kesildim, kollarım yetişmedi. Herkes heyecandan kasılmış durumdaydı. Yardım istedim, o zaman onlar da toparlandı.

Anıtkabir'de toprağa verildiğine dair mazbata geldi. Herkes tabutun başına toplandı. Son bir kere daha görebilmek için atıldım. Celal Bayar, 'Sonradan dedikodu olmasın, 'başka kişiyi toprağa verdiler' demesinler. Son bir kez yüzünü görelim' dedi. O heyecanla Adnan Menderes'in omuzuna bastırmışım, sonradan fark ettim. 'Affedin' dedim. Tabii o heyecanla neler olduğunun kimse farkında değil. Yüzü tekrar açıldı; Cumhurbaşkanı ve Başbakan gördü. Türkiye 'de tüm illerden getirilen topraklarla mezarı doldurduk. 61 yıl geçmesine rağmen hâlâ bugünmüş gibi hatırlıyorum. Hayatımda bir daha o günkü kadar heyecanlanmadım. Çocukken Kırıkkale'den trenle geçeceğini duymuştuk. İki kez istasyona koştum ama sağlığında göremedim. Kısmet böyleymiş.”