Merkez Seyhan İlçesi’nde oturan Gülay Ekinci, 4 yıl önce Süleyman İlhan ile birlikte yaşamaya başladı. Çiftin 4 ay önce Murat ismini verdikleri bir oğulları dünyaya geldi. Süleyman İlhan, bir süre sonra ’uyuşturucu ticareti’ suçundan cezaevine girince, Gülay Ekinci baba evine döndü. Ancak ailesinin istememesi üzerine Gülay Ekinci bebeğiyle birlikte komşusu Güllü Sevimli’nin yanına sığındı. Sevimli’den 50 lira borç alan genç kadın, bebeğini bırakıp Antalya’ya kaçtı. Güllü Sevimli de 11 gün baktığı Murat bebeği annesinin dönmemesi üzerine polise teslim etti. Murat bebek, Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü’ne bağlı Sevgi Evleri’ne yerleştirildi.

DHA muhabirinin telefonla ulaştığı Gülay Ekinci, Süleyman İlhan ile kaçarak nikahsız evlendiğini anlatırken, sürekli şiddet gördüğü için birçok kez evini terk ettiğini, ancak ailesinin kendine sahip çıkmadığını söyledi. Antalya’da garsonluk yaptığını, işlerini düzelttikten sonra Adana’ya dönüp oğlunu geri alacağını söyleyen Ekinci, "İnsan olan kimse evladını sokağa atmaz. Ben ailesinden şefkat ve sevgi görmeyen, eşinden şiddet gören biri olarak evladımı asla atmam. Ama fuhuş batağından kurtulmak için kaçtım" dedi.

Nikahsız eşinden çok fazla şiddet gördüğünü de ileri süren genç kadın yaşadıklarını şöyle anlattı:

"Eşim bu güne kadar beni aç bırakmadı ala çok dayak attı. Hırsızlık yaptı. Eşim cezaevine girmişti. Annem, kendilerine zor baktıklarını söyleyip beni eve kabul etmedi. Babam gariban bir insan, bana sahip çıkmak istedi ama olmadı. Ben de bir yakınımız olan Güllü Sevimli’nin yanına gittim. O da beni biriyle tanıştırdı, o adam beni satmaya başladı. Adana’dan Van’a kadar götürdü, erkeklere pazarladı. Baktım ki bu işlerin sonu yok. Kaçmaya karar verdim, Güllü Sevimli’den para istedim. Ona kaçacağımı söylemedim. 50 TL aldım, yine ailemin yanına gittim, anneme yalvardım. Ama torununa bir gün bile bakmak istemedi. Ben de Antalya’ya geldim. Burada kendime bir iş buldum, garsonluk yapmaya başladım. Elim para görünce dönüp yavrumu alacaktım. İnsan yavrusunu atmaz, ben atmadım. Mutlaka geri dönüp evladımı alacağım."

BİZ DE MUHTAÇ HALDEYİZ

Gülay Ekinci’nin gecekonduda yaşamlarını sürdüren ve kağıt toplayarak geçimini sağalamaya çalışan babası İbrahim Ekinci ile annesi Tülay Ekinci, ne kızlarına ne de torunlarına bakacak durumda olmadıklarını söyledi. Kendilerinin de yardıma muhtaç olduğunu belirten anne Tülay Ekinci, "Oğlum İsmail de zihinsel engelli, biz yarı aç yarı tok yaşıyoruz. Ne kızımıza ne de torunumuza bakacak durumumuz yok" diye konuştu. Baba İbrahim Ekinci de gözyaşları arasında kızı Gülay ile telefonda konuşup torununa sahip çıkmasını istedi.