30 Yıllık Cinnetin Bir Anlık Şiddeti!

Dün akşam 5n1k programına konuk olan Ahmet Koca ile canlı yayın başlamadan reklam arasında konuşuyoruz. “Yahu Ahmet bey bu polisler size böylesine meydan dayağı attığına göre bizim bilmediğimiz bir şey mi oldu?” diye soruyorum. O da olan biten karşısında şaşkın; “Abi vallahi başka bir şey yok” diyor. Sanırım akıl almaz olan da bu. Hiçbir şey olmadığı halde 7 polisin bir vatandaşı evire çevire dakikalarca dövüyor olması. Oysa eğer ortada bir kusur, hata, tartışma, suç olsa polisin yapması gereken Ahmet Koca’nın ellerine kelepçe vurup, karakola götürmesi. Gelin görün ki görüntülere baktığınızda işler böyle gelişmiyor.


Pek çok kimse inanamıyor

Hamile kadının çığlıklarına, vatandaşın araya girmesine hatta artık dayanamayıp esnafın bile dükkanı bırakıp ‘insaf’ dilemesine rağmen polisler hınçla, öfkeyle, öldüresiye meydan dayağından vazgeçmiyorlar. Canlı yayın sırasında Ahmet Koca derdini anlatırken gözüm de twitter’dan gelen mesajlarda. Pek çok kişi sebepsiz yere böylesine bir meydan dayağına inanamıyor. Ardında bir çapanoğlu arıyor. Arada tek tük aynı tür şiddetin kendi başlarına da geldiğini ancak, dayak yediklerini kanıtlayamadıklarnıdan yakınan mesajlar düşüyor. Bir de tabi Kürtçe konuştukları için PKK’lı olmakla suçlanıp benzer muamelelerin başlarına geldiğini anlatanlar var. Ahmet Koca’nın yediği dayağın ardında aslında tam da yılların birikimi olan toplumsal gerginlikerimiz yatıyor. 30 yıldır terörle yaşamanın küçük bir hesap özeti!

 

Ödül gibi cezalar oldukça...

Polisin jopunu özgürce kullanması, benzeri ABD’de olduğunda 36 ay ceza alan polisin burada ödül gibi açığa alınarak görev yerinin değiştirilmesi suretiyle kayırıldığı örnekler o kadar çok ki... Ahmet Koca yediği dayağı anlatırken Mersin’den bir polis müdürünün ‘Meslektaşlarımızın gösterdiği şiddet adına bu vatandaşımızdan özür dilerim’ mesajı bu hengamede arada kaynayıp gidiyor. Söyleşiyi bitirirken Ahmet Koca “Ben bu dayağın peşini bırakmayacağım” diyor. Daha önce defalarcasını programa konuk edip her birinin sonrasında nasıl hayal kırıklığına uğradıklarını bildiğim için inançsızca ‘inşallah’ diyorum.

Zor ama inşallah Ahmet bey!

Cüneyt Özdemir - Radikal