Malatya'da yaşayan Abdullah Polat ise 11 yaşındaki ağır otizmli Kübra'nın babası... "Evimiz hasar almadı ama ailede evi sağlam olan bir tek biz varız. Bu nedenle annem ve kardeşlerim bize taşındı. 3 aile bir aradayız. Kübra depremden beri saldırganlaştı ve huzursuz oldu. Bugüne kadar gelişimi için gösterdiğimiz tüm emeklerimiz boşa gitti." diyor.

"HALİMİZ İÇLER ACISI"

Abdullah Polat (Malatya): "Kübra 1 yaşında teşhis aldı. O günden beri eğitim alıyor. Biz Malatya'da kendi kendimize Kübra için bir şeyler yapmaya çalışıyorken bir proje kapsamında gönüllü çalışan Ali ve Sonay hoca ile karşılaştık. Onların çabaları ile Kübra çok büyük ilerleme kaydetti. Daha sakin bir çocuk oldu, konuşmaya başladı. Mesela tuvalet gibi ihtiyaçlarını gidermekte sorun yaşıyordu ancak tüm bu sorunları aşmıştık. Deprem ile her şey başa döndü. Evimiz hasar almadı ancak annem, babam ve kardeşlerimin evi hasar aldı. O nedenle biz 3 aile bir arada kalıyoruz. Bu da Kübra'da büyük strese yol açtı. Ayrıca gittiğimiz spor salonu, rehabilitasyon merkezi hasar aldı ve Kübra tamamen eve kapandı. Ev hem Kübra'nın alışık olmadığı şekilde kalabalık hem de eğitimi sekteye uğradı. Çok zor durumdayız. Kübra kendine dahi zarar vermeye başladı. Bu süreçte TOHUM Otizm Vakfı üye olmadığımız halde eve gelip eğitim materyali bıraktı. Eve geldiklerinde çok şaşırdık ve sahipsiz olmadığımızı hissettik. Şu anda eşimin de psikolojisi çok bozuldu. Ben de iyi değilim. Sizinle konuşurken dahi zorlanıyorum. Eğitime tekrar ne zaman başlanacağını da bilmiyorum. Halimiz içler acısı. Belki 15 gün bir hava değişimi olsa psikolojileri düzelir ama şu an maddi olarak yapamıyoruz"