Dima Kalekin Ukraynalı bir çocuk. Biyolojik ailesini tanımıyor. Doğduğunda Dima'da hidrosefali (beyinde su toplaması) oluştu. Anne ve babası, bebeklerini ilk gördüklerinde acımasızca bir karar aldılar. Aile bebeği hastanede bıraktı ve bir daha asla geri dönmedi...

Dima, Ukrayna'nın Kramatorsk şehrindeki engelli ve öksüz çocukların yer aldığı bir kimsesizler yurdunda yetişti.

Dört yıl boyunca ne kendi başına yemek yiyebildi ne de yürüyebildi. Kimsesizler yurdu çalışanları çocuğun geleceğinin hiç de parlak olmadığını düşünüyorlardı. Ama Dima tüm bu görüşleri haksız çıkaracak kadar azimli bir çocuktu.

2014 yılında Ukrayna'da savaş çıkınca Dima başka bir tehlikeyle karşılaştı. Kimsesizler yurdu savaşın çıktığı alana yakın olduğundan başka bir yere taşınıyordu. Dima, diğer çocuklarla beraber başka bir yere götürüldü. Tam bir hafta boyunca çocuklar ve yurt görevlileri yeterince yiyecek, su ve ilaç bulamadılar.

Çocuklar, Ukrayna'nın ikinci büyük şehri olan Harkov'a götürüldüler. Doktorlar burada Dima'yı görünce boğazları düğümlendi. Savaştan kaçmak onu da olumsuz etkilemişti. Doktorlar, savaş çıkan bir ülkede aşırı ilgi isteyen bir çocuğun fazla yaşamayacağını düşündüler. Hemen yetkililerle görüşüp çocuğun bir an önce evlat edinilmesi için dua etmeye başladılar.



HAYALLER GERÇEK OLDU

Dualar kabul oldu. Dima önce başka bir yurda götürüldü. Bunun üzerinden birkaç hafta geçtikten sonra Ernest ve Ruth Chaves ismindeki Amerikalı bir çift çocuğu evlat edinmeye karar verdiler. Ernest ve Ruth, Dima'yı görür görmez aşık oldular.

Dima evlat edinildikten sonra hayatı değildi. Ernest ve Ruth daha önce yedi çocuk evlat edinmişti. Bu nedenle evrak işlerinde iyiydiler. Dima'yı bir an önce Vermont'a getirmek için çalışmaya başladılar.



ARTIK İKİ DİL KONUŞUYOR

Başvurunun iki hafta ardından aile Ukrayna'ya gitti ve Dima'yı da alarak evlerine döndüler. Dima'nın yeni adı ise Zebediah Chaves oldu. Çocuğun hayatında başına gelen en iyi şey sevgi dolu bir aile tarafından evlat edinilmesi oldu. Vermont'a gider gitmez çocukta gelişme görülmeye başlandı. Evine geldikten birkaç gün sonra çocuk kendi başına yemek yiyebilmeye başladı.

Bunun üzerinden bir yıl geçti ve çocuk şimdi bambaşka biri. Zebediah hatta şimdi konuşuyor da. Hem İngilizce hem de Ukraynaca biliyor. Amerikan doktorlar Zebediah'ın beynini tekrardan inceledikten sonra durumunun daha iyiye gittiğini fark ettiler. İyileşmesine ise olumlu gözle bakıyorlar.