Ailesiyle birlikte 1993 yılında Şırnak’tan Kocaeli’ye göç eden ve çocuk yaşta ayakkabı boyacılığı yapıp, simit satan genç, ücretsiz etütler sayesinde tıp fakültesini kazandı.
 
Şırnak’tan 1993 yılında 8 çocuğu ve eşiyle Kocaeli’nin İzmit ilçesine göç eden ve burada Topçular Mahallesi’ne yerleşen Ali Avaş, hayatlarını idame ettirebilmek için İstanbul’da bulduğu işlerde çalışarak evine 2-3 ayda bir gelebilirken, çocukları ise ayakkabı boyacılığı yapıp, simit satarak, aile bütçesine katkı vermeye çalıştı.
 
Sosyal Hizmet Müdürlüğü yetkilileriyle 12 yaşında tanışan Avaş, yetkililerinin önerisi ile 80. Yıl Çocuk ve Gençlik Merkezi’ne giderek İngilizce, matematik ve bilgisayar derslerinde verilen etütlere katılmaya başladı. Bu şekilde ilk ve lise eğitimi başarıyla tamamlayan Avaş, bu yıl girdiği sınavda Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesini kazandı.
 
Avaş, ailesiyle birlikte geldikleri Kocaeli’de çeşitli imkansızlıklar yaşadıklarını anlattı. Altı yaşından itibaren kardeşleriyle sokakta ayakkabı boyacılığı yapıp, simit satarak aile bütçesine katkıda bulunmaya çalıştıklarını dile getiren Avaş, "Bunları yaparken de hiç utanmadık. Çünkü buna mecburduk" dedi.
 
Sokaklarda çalıştığı sırada, 12 yaşındayken Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü yetkililerinin kendisini gördüğünü ve ilgilenmek istediklerini söylediğini aktaran Avaş, şöyle konuştu: "Daha sonra ailemle görüştüler. Bana sokaklarda çalışmama gerek olmadığını, müdürlüğün her türlü maddi ve manevi desteği vereceğini söylediler.
 
Ailem kabul etti ancak ilk başta tereddütlerimiz vardı. Çünkü yoksul bir aileydik. Çalışmam gerekiyordu. Çalışmadığım her gün evimize daha az para gireceği anlamına geliyordu. Bunun yanında orada gerçekten neyle karşılayacağımı tahmin edemiyordum. Tereddütlerini bir kenara bırakarak 80. Yıl Çocuk ve Gençlik Merkezi’ne gitmeye karar verdim. Oraya başlamam hayatımda bir dönüm noktası oldu.
 
Her gün 5 saat boyunca ders çalışıyordum. Öğretmenlerimiz, İngilizce, bilgisayar ve matematik eğitimi veriyordu." Gençlik merkezinde 6 yıl boyunca eğitim aldığını ve girdiği YGS’de Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesini kazandığını ifade eden Avaş, sözlerini şöyle sürdürdü: "Sosyal Hizmetler İl Müdürlüğü yetkililerini dinlememiş ve o merkeze hiç gitmemiş olsaydım, çocukluğumdan bu yana hayalini kurduğum doktorluk mesleğini yapamayacaktım. Maddi imkansızlıklar belki beni zorladığı için, mecbur olduğum için boyacılık yaptım ama şu an hayatım boyunca yapmak isteğim şeyi, doktorluğu yapmak için üniversiteye gideceğim. Beni yetiştiren bütün yetkililere çok minnettarım."
 
ÇOCUKLARIN İHTİYAÇLARI KARŞILANIYOR
 
Sosyal Hizmetler İl Müdürü Hamdi Kadıoğlu ise 80 Yıl Gençlik Merkezi’nin 2003 yılında faaliyete geçtiğini ve merkezin kurulmasının ardından sokakta çalışan çocukları tespit etmeye başladıklarını söyledi.
 
Sokakta çalışan çocukların yanı sıra küçük yaşta evlendirilmek istenen ve okula gönderilmeyen kız çocuklarına yönelik de çalışmalar yaptıklarını ifade eden Kadıoğlu, şöyle konuştu: "Bu kız çocuklarımızı da risk altında nitelendiriyoruz. Çocuklarımızı öncelikle sokaktaki geçirdikleri saatleri en aza indirmeye çalışıyoruz. Bu arada çocukların ailelere de buluşarak sıkıntılarını dinleyerek, çocuklarını sokakta çalıştırmanın yasal olmadığını anlatmaya çalışıyoruz. Sokaktan aldığımız çocukların her türlü giderini karşılayarak, aile üzerindeki yükünü azaltıyoruz.
 
Kırtasiye ve giyim gibi her türlü ihtiyaçları karşılanıyor. Merkezimizde çocuklara futbol, judo, buz pateni, yelken, izcilik, tiyatro ve müzik ile halk oyunları eğitimi veriliyor."
 
OKULLARI ZİYARET EDİYORLAR
 
Okullarını ziyaret ederek, öğretmenlerden sokaktan kurtardıkları çocukların dersleri hakkında bilgi aldıklarını dile getiren Kadıoğlu, sözlerini şöyle tamamladı: "Kontrollerimiz sonucunda çocukların ihtiyaçları olan dersler için etüt açıyoruz. Mahmut gibi çocuklara ücretsiz dershane ayarlıyoruz. Orada da eğitimini takip ediyoruz. Meslek eğitimi almak isteyenleri de çıraklık eğitimi merkezlerine gönderiyoruz. İşe başladıklarında da iş verenle görüşüyoruz. Belli bir yaştan sonra çocuklarla ilgilenmeyi bırakmamız gerekiyor ama onu yapamıyoruz. Çocukların burs ve benzeri ihtiyaçlarını karşılıyoruz. Belli bir yaştan sonra çocuğun burayla ilişkisini yavaş yavaş kesiyoruz."
 
vatan